Droog hè?

20 juli 2018

Het is droog. Wist u vast al. Was vorig jaar mijn gazonnetje nog een mooi mengsel van mos en gras, nu is het vooral bruin en hard. Ook vanuit de landbouw en de natuurwereld horen we de verhalen over de droogte. Vandaag nog in de Volkskrant, een verhaal over de Veluwe. Bomen die de bladeren laten hangen, vogels die lijsterbessen niet blieven omdat ze te weinig vocht hebben, dassen die moeite hebben om in de bodem te wroeten op zoek naar voedsel. Het artikel maakt ook gewag van een Grote bonte specht die op de grond insecten aan het zoeken was in plaats van in een boom.

Nou doen spechten wel vaker vreemde dingen. Bij ons in de buurt heeft afgelopen voorjaar een specht het idee gekregen om de plastic kap van een lantaarnpaal te gebruiken als klankkast voor zijn geroffel. Vanuit spechtenperspectief best een goed idee, maar voor de omwonenden was het afgelopen voorjaar wel wat doorbijten als dat beest om zes uur begon te hameren op zijn favoriete lantaarnpaal.. Maar goed, dit terzijde. Het is dus droog.

Zelfs een droge periode als deze blijkt soms leuke bijeffecten te hebben. Zo sprak ik gisteren op een inspiratiedag van de provincie voor het eerst mijn dorps/buurtgenoot Henk Jan Ottens. Een van de beroemde vogelmannen in Drenthe, die ik tot mijn grote schande nog niet eerder had ontmoet. Henk Jan doet onder andere onderzoek naar akker- en weidevogels. Hij was Veldleeuweriken wezen ringen. Hij liet mij een fotootje zien van een prachtig jong van een Veldleeuwerik. Blijmoedig vertelde hij erbij dat de jongen er eindelijk eens goed bij zaten. Reden:  Door de droogte wordt er wat later gemaaid. Eindelijk lijken de leeuweriken de tijd te krijgen om ook op boerengrasland hun jongen groot te brengen.

 

In normale jaren is dat anders. Zonder nestbescherming worden er dan weinig jongen groot. Maar nu hebben ze even wat extra tijd….

Ik hoop dat ze het redden. Want wat is nou een droge zinderende zomerdag zonder de zang van een Veldleeuwerik…