Het leven van een mestkever gaat niet over rozen

5 maart 2020

Driehoornmestkevers

Door Natuurspotter Joop Verburg

Met donderend geraas stormen ze op elkaar af, de kop naar beneden gebogen in de aanval en de vervaarlijk uitziende neushoorns -ze hebben er wel 3! – vooruitgestoken als een lans van een Zwitserse gardist.  Zonder enige aarzeling en in volle vaart komen de koppen met een enorme knal tegen elkaar en versuft liggen beide even ter aarde om daarna weer op te staan voor een nieuwe aanval…

Zo heftig gaat het er bij de Driehoornmestkever gelukkig in het echt niet aan toe. Maar toch, wanneer je naar ze kijkt en die drie scherpe uitsteeksels op de kop ziet, komen dit soort fantasieën toch boven. Helemaal wanneer je ziet dat de mannetjes echt aan het vechten zijn om een plek, om een mooie koeiendrol, om een mooie vrouw? Ook dat laatste kan heel best, want de Driehoornmestkevervrouw plant zich maar eenmaal in haar leven voort. Je moet er als man dus snel bij zijn.

 

Wanneer een man een vrouw voor zich heeft gewonnen, gebeurt er iets dat zeldzaam is in de insectenwereld. Ze gaan hokken! Ze graven samen een gangenstelsel in de buurt van een drol of bij keutels van konijnen of schapen, tot meer dan een meter diep. Ze brengen in zijkamertjes steeds een klontje mest en brengen zo samen de winter door. In dat gangenstelsel wordt na de paring in het voorjaar ook een of meer eitjes gelegd waar larven uit komen die meestal 2 jaar de tijd hebben om tot ontwikkeling te komen. Pas dan komen ze in het najaar tevoorschijn en begint de cyclus opnieuw.

 

In mijn vorige blog schreef ik over de Driehoornmestkevers die ik in het Steenberger Oosterveld zag in januari. Nog steeds waren zij druk met het graven van gangen en het naar beneden brengen van mest. Ze lopen daarbij wel risico, want er zijn heel wat dieren die wel een vette mestkever lusten. Een van de grootste bedreigingen vormt de Klapekster en ik vond eens wat braakballen van de Klapekster die helemaal vol met schilden van mestkevers zaten. Steenuilen zoeken ernaar en ook dieren als Dassen lusten graag een mestkever en zij graven ook de larven wel op. Nee, het leven van een mestkever gaat niet over rozen, maar wat mag je verwachten wanneer je van poep houdt.

 

Het is een fascinerend leven en het is goed om in natuurgebieden te zien dat ze er nog zijn. In de moderne manier van veehouden kun je bij de dunne flatsen geen mestkever meer vinden en ook met de geinjecteerde mest kunnen de kevers geen kant op. De mest die door de kevers en andere bodemdieren naar beneden wordt gebracht, verteert op een natuurlijke manier en wordt omgezet in rijke voedingsstoffen voor allerlei planten. Dat is een natuurlijke cyclus, die we moeten koesteren.

Joop Verburg, Natuurvereniging Zuidwolde