Onze eigen (not so) famous Grouse

31 oktober 2017

Afgelopen zomer had ik een aha-Erlebnis rondom, je raadt het al, de Patrijs. De aanleiding lag in mijn vakantie, de Erlebnis zelf – was er vlak na….

Schotland

We waren op vakantie in het land van de whisky, mannen met rokjes, doedelzakken, edelherten en uiteraard van de Red grouse. Als vogelaar moet je dit hoentje gezien hebben als je in Schotland bent. Nou, dat beestje was inderdaad overal aanwezig: op flessen whisky, op zakken snoep, als knuffel, als puzzel. Een hele economie was rondom de grouse gebouwd (ja, ook een hele jachteconomie). Niet verwonderlijk dat deze vogel zo met zorg wordt omgeven en zo fanatiek wordt beschermd door de grondeigenaren. Maar om het beest echt te zien, daar was wel geduld en doorzettingsvermogen voornodig. Toen we na veel pogingen en geploeter door veengebiedjes uiteindelijk de vogel in het echt zagen (op onze laatste highlandswandeling zagen we er maar liefst elf) waren we best tevreden met onszelf.

De Patrijs

Terug in Nederland fietste ik door Witteveen toen ik opeens twee schuchtere jonge patrijzen in de berm zag staan, net de kuikenfase voorbij, maar al wel op zichzelf. Ze wilden oversteken en drukten zich even tot ik voorbij was. Daarna staken ze snel over. Dapper.  En toen zag ik het: Die patrijs, dat is de Nederlandse variant van de Red grouse. Vrijwel even groot, zelfde bouw, net zo moeilijk (zo niet moeilijker) te zien, wijdverspreid maar schaars in het akkerland, en eigenlijk nog mooier dan zijn Schotse verre achter-, achterneef (eigenlijk zijn ze helemaal geen familie): Met zijn oranje bruine kop en mooie bruine strepen op de grijze flanken.

En dan te bedenken dat de Patrijs in Nederland nog steeds hard achteruit gaat. Het aantal patrijzen is met minder dan 10.000 broedpaartjes nog maar een schim vergeleken met ’vroeger’.  Andere landbouwmethoden, opruimen van verruigde hoekjes en het verdwijnen van akkeronkruiden leidt tot een tekort aan broedplaatsen, schuilplekken en aan voedsel (insecten) voor de jongen. De patrijzenstand is met meer dan 90% is gekelderd sinds 1975. Wat jammer van zo’n mooie vogel.

Mijn idee

Ik zeg: wat die Schotten kunnen met hun Grouse, kunnen wij met onze Patrijs. We maken hem onze provinciale vogel. We zetten hem op flessen drank (patrijzenlikeur), maken er snoepjes van (patrijzendrop), verkopen er knuffels van en gaan er met trots te koop mee lopen. Toeristen laten we over de akkers speuren naar de patrijs. En het geld dat we daarmee verdienen? Daarmee gaan we de patrijs beschermen. Onze eigen famous patrijs…

 

Wil je zelf ook op die akker speuren naar de Patrijs? Kijk dan ook even op de speciale pagina die we voor hem hebben gemaakt – met zoektip!